Kvazaŭ el la persona poŝo de Hugo Chávez

Mi miras pri la rimarkinda facileco kun kiu s-ro Hugo Chávez Frías povas elspezi la nacian venezuelan monon en eksterajn landojn kaj en terorismajn grupojn kiel FARC kaj ETA, por siaj personaj interesoj, kaj la facilecon kun kiu li iras aĉeti armilojn. Li tutfacile elspezas la nacian monon kvazaŭ se ĝi estus mono el sia propra poŝo.
Kial mi miras? Tio estas des pli rimarkinda se oni kontraŭstaras tion kun kio okazas en normala demokratio, kie por la registaro neniel estas tiel facile fari similajn elspezojn. Mi ne parolas pri la monkvanto —ega ricaĵo el petrolo—, sed pri la kontrolaj instancoj kiuj normale devas ekzameni, debati, kaj aprobi aŭ malaprobi la celon kaj kvantojn de la elspezoj de la registaro, kaj tio aldone al la kritika ekzamenado far la partioj oponantaj al la registaro, kiuj ekzistas en normala demokratio.
Kaj pri la apogo al terorismaj grupoj, li kaj liaj lakeeskaj kvazaŭfiloj" publike, senhonte, kontraŭas perforte la Rezolucion 1373 de 2001 de la Konsilio de Sekureco de Unuiĝintaj Nacioj.