Morgaŭ 15a de decembro: naskotago de Henri Becquerel

Se ekzistas oftaj legantoj de mia blogo, ili certe rimarkis ke foje mi profitas datrevenojn rilataj al kelkaj homoj, precipe sciencistoj, por memori pri iliaj vivoj kaj kontribuaĵoj al la homa scio, ĉar por mi estas interesa la historio kaj disvolvo de la sciencaj kaj filozofiaj ideoj.
Nu, la 15^an de decembro de 1852, en sama dato sed 7 jarojn antaŭ la nakiĝo de Ludwik Lejzer ZAMENHOF, naskiĝis Antoine Henri BECQUEREL, malkovrinto de la natura radioaktiveco. Li estis la tria fizikisto de sia familio; samkiel sia patro kaj avo, li estis instruanto pri fiziko en la Muzeo de Natura Historio de Parizo, kaj li eĉ naskiĝis en la muzeo mem! ĉar sia patro havis loĝejon tie. Li studis inĝenieradon, kaj komencis labori kiel instruanto en Politekniko en 1875, sed poste li dediciĝis al esplorado pri fiziko, sekvante familian tradicion. En 1889, li estis elektita membro de la Franca Scienca Akademio, ankaŭ same al sia patro kaj avo.
Li raportis en memorskribaĵo de 1903, ke kiel akademiano, li ĉeestis la akademian kunsidon de la 20^a de januaro de 1896, kie Henri POINCARÉ montris la unuajn radiografiaĵojn senditaj far Wilhelm Conrad RÖNTGEN, kaj ke kuriozigita por malkovri ĉu la novaj radiaĵoj (ikso-radioj) estis ankaŭ efiko de la sama fenomeno kiu produktas fosforeskon, la sekvantan tagon li komencis tiucelajn eksperimentojn. Kvankam aliaj francaj sciencistoj laboris tiutempe pri tiaj fenomenoj, Henri Becquerel estis la unua kiu uzis uranion, elemento diskonigita por la sciencistaro en 1789 far la kemiisto Martin Heinrich KLAPROTH en la Reĝa Akademio de Scienco kaj Beletro de Berlino. Li utiligis salojn de uranio ĉar ekde multaj jaroj lia patro kaj li laboris kun ili, kaj iliaj fosforeskaj spektroj estis interesaj. La dimanĉon unuan de marto de 1896 li malkovris ke la saloj de uranio, tute sen helpo de alia lumenergio (kiel necesas por fosforesko), elsendis radiojn kiuj transpasis objektojn.
Baldaŭ tiujn fenomenojn studis ankaŭ Pierre CURIE kaj sia edzino Marie, kiuj kune kun Henri Becquerel ricevis la Nobelpremion pri fiziko en 1903.
La 24^an de aŭgusto de 1908, do preskaŭ 9 jaroj antaŭ la morto de L. L. Zamenhof, mortis Henri Becquerel.