Vortkreaj procezoj de Esperanto (C. O. Kiselman)

Ekde jaroj antaŭe mi aliĝis al Atentiga Servo ("Alert Service" aŭ "E-Print Network Alerts") de Deep Web Technologies, kiu atentigas min kiam ĝi trovas en la reto dokumentojn kiuj rilatas al vorto(j) kiu(j)n mi registris. Unue mi registris vortojn pri fiziko, sed lastatempe mi uzis nur la vorton "Esperanto". Bedaŭrinde kaj strange plejofte en la raportitaj dokumentoj mi ne trovas rilaton al Esperanto; mi ne scias kial tio okazas. Tamen, foje venas interesa atentigo fakte pri dokumento pri nia kara lingvo.

Nun venis atentigo pri la artikolo Vortkreaj procezoj de Esperanto verkita far la profesoro C. O. Kiselman, kaj publikigita en Scienca Revuo (N-ro 42-a, 1991).
Eble la artikolo interesas vin, jen la konkludoj:

1. Por tiuj kiuj alkutimiĝis al matematikaj konceptoj la priskribo de vortkreaj procezoj per transformoj de vortoj estas tre oportuna. Tiel estas unuavice pri la derivo per finaĵo kaj la derivo per sufikso. Nur la derivo per vera sufikso estas en kelkaj kazoj priskribebla per simpla apudmeto de morfemoj. Veraj afiksoj povas do funkcii je radika nivelo, sed la derivo per sufiksoido nur je vorta nivelo.
    
2. Trakti la derivon per sufiksoj kiel kunmeton donas nekontentigajn rezultojn, same el teoria kiel el didaktika vidpunkto. La transformoj senpene videbligas la t. n. vortefikojn. Tiam klaras ke la derivo per sufiksoj ne obeas la vorte fikajn regulojn de PAG kiujn obeas la kunmeto.
    
3. La priskribo de la vortfarado en Esperanto uzante gramatikajn karakterojn de la radikoj kaj la priskribo uzante la koncepton de primitivaj vortoj egalvaloras en simplaj kazoj kaj donas tie identajn rezultojn. Ekzistas tamen didaktikaj kaj praktikaj kaŭzoj preferi unu aŭ la alian depende de la problemo traktota.

Jen la ligilo al la artikolo (PDF):
Vortkreaj procezoj de Esperanto