Psikologia reago antaŭ homoidaj robotoj

La homaspektaj robotoj kun ekvilibro sur du kruroj por piediri homsimile, kaj kun kapabloj por rekoni kelkajn objektojn, homojn kaj parolitajn ordonojn, ne estas frenezaĵo de teknikaj entreprenoj kiel la japanaj Soni (Qrio), Honda (P3 kaj Asimo), Tojota (TPR) kaj Kaŭada (HRP-2).

Pro profundaj psikologiaj kialoj de la "homa speco", la reago de homo kiu vidas tiujn robotojn funkciantajn, estas tre malsimila al la reago kiam oni vidas, ekzemple roboto kiu moviĝas per radoj. Kiam ni vidas roboton kiu moviĝas per radoj, ne gravas kiel inteligentaj estas ĝiaj taskoj, ni profunde sentas ke ĝi estas tutklare "nur" maŝino. La distanco inter nia speco homa kaj ĝia "speco" estas tro granda. Kontraŭe pri la dukrura homaspekta roboto: Kvankam oni scias ke ĝi estas "maŝino" en la menso de observanto ĉiam revenas, el subkoscio, la imago kvazaŭ vere tiu kiu piediras estus homo vestita por aspekti kiel roboto.

Se tio-ĉi okazas ĉe ni plenkreskuloj kiuj travivis la komencojn de tiaj robotoj, imagu kiel estos la sinteno de infano kiu naskiĝos, ni diru, en 2050 kiam tiaj robotoj verŝajne estos multnombraj kaj multe pli kapablaj. Tiu infano, kiu kreskos rigardante tute nature tiajn robotojn kunlaborantajn kun homoj en diversaj taskoj, certe havos pri tiuj maŝinoj (kaj pri "maŝinoj" ĝenerale) koncepton tre malsimilan al tiu nia.